Ինձ էնպես սիրիր,որ ես էլ ուզեմ

Իմ ու քո կյանքում,միշտ էլ ցավ կլինի,

Իմ քո անցյալում՝ անկատար մի հուշ,

Հուշը երբեմն կիսատ է մնում,

եթե շատ ուզես,ու շատ այն տեսնես,

Անգամ մի խոսքը քո հոգու խորքում,

Կգա դեպի կյանք այս անիրական,

կդառնա կրակ,ինչպես այտերդ իրական։

Ինձ այնպես սիրիր,որ ես էլ ուզեմ,

Ինձ այնպես սիրիր,որ ես էլ լսեմ,

Ինձ այնպես սիրիր,որ ես էլ ուզեմ

անվերջ դա գոռալ,ու կանչել մարդկանց,

Որ ինձ էլ լսեն,ինձ այնպես սիրիր՝

Որ այտերդ, երբ նրանց դիպչեմ,ու երբ համբուրեմ,

Ինձ սիրտդ ետ տաս,ինձ դու միշտ կանչիր,

Ինձ դու միշտ լսիր,հոգուդ խորքոերում,

Անձայն ձայնիդ մեջ անունս միշտ տուր,

Ինձ այնպես կանչիր,որ ես էլ լսեմ,

Ինձ այնպես սիրիր,որ այդ սերդ ես ձայնիդ մեջ լսեմ,

Ու ուզեմ հպվել,անգամ հեռվից,ու անգամ ցավոտ,

Անգամ անցյաում ու անգամ աղոտ,

Իմ քո անցյալում միշտ դա կլինի,

Իմ քո անցյալում վիշտ էլ կլինի,

Ինձ այնպես սիրիր,որ էլ չլինի,

Ինձ այնպես սիրիր որ էլ չլինի։

Երբ երգ եմ երգում,իմ ձայնով կարոտ,

Երբ երբ եմ երգում՝հայացքիդ կարոտ,

Երբ տող եմ գրում՝ բառերիդ կարոտ,

Ձայնիդ այդ կարոտ ես քեզ ոնց գրեմ,

Քեզ էլ ոնց ասեմ,ինձ այնպես սիրիր,որ ես էլ սիրեմ,

Քեզ կգամ նորից,

Ճամփիդ կկանգնեմ,

Այտիդ կդնեմ,այտն իմ այդ կարոտ,

Որ այն քեզ լսի,որ այն քեզ լսի,

Բաբախը սրտիդ,ու ձայնը լեզվիդ,

Ես էլ ոնց կանչեմ,որ ինձ այն ուզի,

Ես քեզ ոնց լսեմ,որն ինձ միշտ նայի,

Ոնց այն իմ այտին կարոտ միշտ պահեմ,

Որ մի օր էլ նա ճամփիս գա,կանգնի,

Ու ինձ էլ ասի՝սիրիր ինձ այնպես,որ ես էլ սիրեմ։