Զրնգոց

Զարկը ձայնիդ,

Զարկն իմ ձայնի,

Զարկը սրտիս ու իմ լույսի,

որ գալիս է քեզ տեսնելիս,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի։

Զարկը երգիս, երակներիս,

որ կյանք կուդա,

ես ոնց քամեմ,ես ոնց ճզմեմ,

ես ոնց լռեմ,ոնց ամոքեմ,

որին պատմեմ,որ ճիշտ դատի,

բարդ է ափսոս,բայց ոչ անհույս,

մի լույս է պետկ,որին նայեմ,

որին լսեմ,որին երգեմ ու նվագեմ,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի։

Մի քիչ ուշ է,

որ փոշմանեմ,

Մի քիչ ափսոս որ փոշմանես,

Մի էլ վատնիր քո այդ զարկը,որը դատն է հենց քո սրտի,

Մի էլ վատնիր քո այդ զարկը,որը հույսն էր քո այդ լուսի,

Եթե լույսիդ շողքի մեջ էլ մի քիչ կյանք կար,

ետ տար ապրիր,բայց մի փշրիր,

Մի քիչ ուշ է,

որ փոշմանեմ,

Մի քիչ աթսոս որ փոշմանես,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի

սրտիս զրնգոցին,ճիշտ դատ կնքի։

Di Maria

06/26/25