The choice of my heart

 

one is looking at me as a lover,

another is looking at me as a knife,

to whom shall i  look at as a lover

only will tell the night.

when im following after their eyes,

one is fire,another is land

when im remembering about the time,

one is blessing,another is blame,

to whom shall i look at as a blessing,

only will tell the night.

one is with heart,

another with brain,

one is with words,

wordless is the next,

whom  shall i choose,

the time only will tell.

one is soul,in where im in peace,

another is passion,to whom im tending to.

one is cover,with whom its warm always,

another is touch,which im feeling under it.

which one is mine,

only will tell the night.

Սև հագուստս՝ գինի դարձած

 

Մեկ ճրագ է,

մեկ կրակ,

մեկ գինու լիճ,

մեկ սիրո սիրո ճրագ,

              ***

մեկ մուգ է մեկ սպիտակ

երբ լսում եմ ջրի ձայնը,

հոսող հեռվից այդ լճակի,

իմ սև հագուստը

գինով է պատվում,

ու դառնում կրակ,

մեկ մուգ է,

մեկ սպիտակ։

         ***

մեկ մուգ է,

մեկ սպիտակ,

իմ բաց մարմնի վրա,

քո թափած գինին,

ու համբույրդ դրա տակ,

որ քամին քշեց,ու

այն սպիտակ դարձեց,

միայն դա դարձրեց,

մեկ է դա դարձրեց։

       ***

Ասես ձուկ լինեմ,

իսկ դու որսորդը ,

որ ձեռքդ տարար,

մարմինս բռնեցիր

ես որսդ դարձա,

ու երբ գինիդ խմեցի

ու կյանքի դարձա,

երբ հագուստս գինուցդ

սպիտակ դարձավ։

         ***

Իմ սև հագուստը ,

գինով է պատվում,

մեկ մուգ է,

մեկ կրակ,

մեկ սպիտակ գույն է,

մեկ էլ սիրո մի ճրագ,

քո թափած գինին,

որ քամին քշեց ու հեռու տարավ,

ինձ որսդ դարձրեց,այդ կրակի տակ,

ինձ որսդ դարձրեց,այդ ճրագի տակ։

Զրնգոց

Զարկը ձայնիդ,

Զարկն իմ ձայնի,

Զարկը սրտիս ու իմ լույսի,

որ գալիս է քեզ տեսնելիս,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի։

Զարկը երգիս, երակներիս,

որ կյանք կուդա,

ես ոնց քամեմ,ես ոնց ճզմեմ,

ես ոնց լռեմ,ոնց ամոքեմ,

որին պատմեմ,որ ճիշտ դատի,

բարդ է ափսոս,բայց ոչ անհույս,

մի լույս է պետկ,որին նայեմ,

որին լսեմ,որին երգեմ ու նվագեմ,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի։

Մի քիչ ուշ է,

որ փոշմանեմ,

Մի քիչ ափսոս որ փոշմանես,

Մի էլ վատնիր քո այդ զարկը,որը դատն է հենց քո սրտի,

Մի էլ վատնիր քո այդ զարկը,որը հույսն էր քո այդ լուսի,

Եթե լույսիդ շողքի մեջ էլ մի քիչ կյանք կար,

ետ տար ապրիր,բայց մի փշրիր,

Մի քիչ ուշ է,

որ փոշմանեմ,

Մի քիչ աթսոս որ փոշմանես,

ես ոնց պատմեմ,որին պատմեմ,

որն ինձ լսի,որ ճիշտ դատի

սրտիս զրնգոցին,ճիշտ դատ կնքի։

Di Maria

06/26/25

Ես ուզում եմ տեսնել քեզ քնած ժամանակ

 

Ես ուզում եմ տեսնել քեզ քնած ժամանակ  

ես ուզում եմ սիրել քեզ քնած ժամանակ,

ես ուզում եմ տիրել քեզ քնած ժամանակ,

ես ուզում եմ համբուրել աչքերդ քնած ժամանակ

երբ կտիրես ինձ դու քնած ժամանակ։

երբ գրկես ինձ քնած ժամանակ,

ու զգամ մատներդ նուրբ ու անուշ,

երբ դիպչեմ քեզ կրքով իմ անմար,

ու զգաս սերս անսահման,

կհամբուրեմ աչքերդ քնած ժամանակ,

էլ չես հոգնի,էլ չես հոգնի,

երբ պիտի տիրես ինձ քնած ժամանակ,

ախ երբ պիտի։

կարոտել ենք իրար այնքան 

որ քնած էինք միասին, ձեռք ձեռքի տված,

կարոտել ու ասել,

կարոտել ու ուզել,

բայց մոտ չթողնել,

չկանչես այդպես,չկանչես այդպես։

Պիտի տիրես երբ ուզես,

թեկուզ հենց գրկած ինչպես խոսք ես տվել,

թեկուզև գրկած ինչես չենք ունեցել,

չկանչես այնպես որ ես չուզեմ,

չկանչես այնպես որ ես փոշմանեմ,

երբ պիտի կանչես այնպես որ ես ուզեմ,

ու դու չփոշմանես։

Երգիս տենչն է վկա,

սեր ուզեցի ու փախա,

երգիս կիրքն է վկա,

սեր ուզեցիր ես փախա,

ժամանակին ես տեսա,աչքս փակված,

սիրտս լցված,

կիրքս տանջված,

քեզ կանչեցի դու չեկար,

 երբ պիտի դու,երբ պիտի ես,

գրկենք այսպես թեկուզև բաց ու փակ աչքերով,

կարոտները մեր, ու աչքերը մեր,

երբ պիտի մենք ետ կանչենք

այնպես կանչենք,որ այդ կանչից չփոշմանենք,

ոչ ապրածից,

ոչ տվածից,

ոչ դիպչածից,

ու համբույրից,

էլ երբ պիտի տիրես նորից,էլ երբ պիտի։

 

Rhythms

 I am talking,                                                              My path in life,

I am hearing,                                                              Has been shortlisted,

im letting it to come,                                                  for something good and bad,

moments in me,through my beats                              at the sametime like i feel it, 

thats my habit                                                            You'll never say never to it.

thats on what imma blame it,                                    I'll never reject it, 

music is my victim                                                    You'll never understand,i'll always explain,

and thats how i feel it.                                               it's like a conversation with the God,    

                                                                                  through the rhythm,

                                                                                  through my beats,imma letting in.

Imma screaming,out loud,                                        My God is letting us

God i've found her finally,                                        During dancing under the rhythms of ours,

imma shouting,out loud,                                           Touches of yours are the rhythms,

through my voice and heart,                                     The rhythm for my stone heart,

God I've found her finally,                                         

Through the rhythm of my music,                            Brave passion of  yours to my body,

And music is my victim now,                                   Were the promises of my God  

and thats how i feel it.                                              And he promised you to me 

                                                                                 Under the rhythm of music

                                                                                 Music is the victim imma touching through

                                                                                 That's my victim,and thats how i feel it.

Imma screaming out loud,                                       My God is looking to us

God i've found her finally,                                       During dancing                 

imma shouting outta my mouth,

Through my voice and heart,

I've found her finally God,

Through the rhythm of my music,

My beats are the victims,

and this is how do I feel it.

Ուիլյամ Շեքսպիր

 

Անգլիացի անվանի գրող Ուիլյամ Շեքսպիրը (William Shakespeare, 1564-1616թթ.) սովորել է ծննդավայրի քերականական դպրոցում, 1580-ական թվականների վերջերից տեղափոխվել է Լոնդոն, 1592թ.-ից եղել է «Լորդ-սենեկապետի ծառաները» (1603թ.-ից՝ «Թագավորական») թատերախմբի դերասան, 1599թ.-ից`   «Գլոբուս» թատրոնի բաժնետեր և դերասան, նույն թվականին արժանացել է ազնվականի տիտղոսի: Մոտ 1612թ. վերադարձել է ծննդավայր և ապրել այնտեղ մինչև կյանքի վերջը:

 

  Հայ իրականության մեջ Շեքսպիրի ստեղծագործությանն առաջինն անդրադարձել է Հովսեփ Էմինը՝ 1792թ. գրած իր հուշերում: 1866թ.-ից սկսած`   դրամատուրգի գործերը բազմիցս թարգմանվել և խաղացվել են թե´ արևմտահայ, թե´ արևելահայ բեմերում: Շեքսպիրի գործերից ամբողջությամբ առաջինը թարգմանել է Կարապետ Տետեյանը («Կատակերգություն սխալանաց», «Վենետիկի վաճառականը», «Ռոմեո և Ջուլիետ», «Համլետ»):

   Կենսագրական փաստերի սակավության, հակասականության և անհամապատասխանության պատճառով որոշ ուսումնասիրողներ Շեքսպիրի ստեղծագործությունները վերագրել են այլ անձանց, հետագայում այդ վարկածները հերքվել են: Իր երկերը գրելիս Շեքսպիրն օգտվել է անտիկ աշխարհի, միջնադարի և Վերածննդի փիլիսոփայական, պատմագրական, գեղարվեստական գանձարանից, անգլիական բանահյուսությունից,  ժամանակի իրադարձություններից:

 

Գրել է ոչ միայն դրամատիկական գործեր (37 պիես), որոնք նրա գրական ժառանգության մեծ մասն են, այլև քնարավիպերգական պոեմներ՝ «Վեներան և Ադոնիսը» (1593թ.), «Լուկրեցիայի առևանգումը» (1594թ.), «Սիրահարի տրտունջը» (1609թ.) ևն, որոնց հիմքում Վերածննդի դարաշրջանում լայնորեն տարածված պատմադիցաբանական թեմաներն են, և 154 սոնետ, որտեղ հեղինակն անձնական հույզերը միահյուսել է հասարակական ու փիլիսոփայական մտորումներին:Շեքսպիր-դրամատուրգի ստեղծագործությունը բաժանվում է 3 շրջանի:

 Առաջին շրջանում (1590-1600թթ.) գրել է «Հենրի VI» (1590-1592թթ.), «Ռիչարդ III» (1593թ.), «Ռիչարդ II» (1595թ.), «Ջոն արքա» (1596թ.), «Հենրի IV» (1597-98թթ.), «Հենրի V» (1598թ.) պատմական պիեսները՝ քրոնիկները, «Սխալների կատակերգություն» (1592թ.), «Անսանձ կնոջ սանձահարումը» (1593թ.), «Երկու վերոնացի ազնվականներ» (1594թ.), «Միջամառնային գիշերվա երազ» (1596թ.), «Վենետիկի վաճառականը» (1596թ.), «Ոչնչից մեծ աղմուկ» (1598թ.), «Վինձորի զվարճասեր կանայք» (1598թ.) կատակերգությունները, «Ռոմեո և Ջուլիետ» (1595թ.), «Հուլիոս Կեսար» (1599–1600թթ.) ողբերգությունները և այլ գործեր:

 Երկրորդ շրջանում (1601-1608թթ.) գրել է իր գլուխգործոցները՝ «Համլետ» (1601թ.), «Օթելլո» (1604թ.), «Լիր արքա» (1605թ.), «Մակբեթ» (1606թ.), «Անտոնիուս և Կլեոպատրա» (1607թ.), «Կորիոլան» (1607թ.) ողբերգությունները, որոնց հերոսները բացառիկ անհատականություններ են՝ ընդգրկուն և ընդհանրացնող մտածողությամբ, խոր և զորեղ զգացումներով, անհատապաշտական և մարդասիրական մղումների վայրիվերումներով:

 Երրորդ շրջանի (1609-1612թթ.) գործերում («Սիմբելին», 1610թ., «Ձմեռային հեքիաթ», 1611թ., «Փոթորիկ», 1612թ., և այլն) գերիշխում են հեքիաթային, գերբնական տարրերը: Շեքսպիրի ստեղծագործության համակողմանի արժևորումն սկսվել է XVIII դարի վերջից և XIX դարի սկզբից, երբ հիմք է դրվել գրականագիտական նոր ճյուղի՝ շեքսպիրագիտության:

 

 

Հոգիս

 Հոգուս կապանքն է, քանդել չի լինի

Սրտիս տենչանքն է, վանել չի լինի

Մարմնիս ուզածն է,չուզել չի լինի

Էլ որին  դարձնեմ,էլ որին դարձնեմ։

Մի տենչանք էր զուտ

ու փոքր իղձ,

Դիմադրանք էր,թե պատրանք,

թե զրպարտություն,

Հայացքից զատ կապ կա,

Հայացքից զատ իղձ կա,

ու կյանքից էլ զատ իրական մի կյանք,

դրա մեջ անդարձ,ես ու դու նորից իրար դարձանք։

Հուգուս պատիժն է, ու իմ ուզածը,

Մեկ-մեկ պատիժ է,ժպիտն է վկա,

մենակ կմնամ թեկուզ դրա հետ,

բայց իմ ուզածն է,ես որին դարձնեմ։

Մի անարժան կապանք էր սա,

ու մի պատրանք,քանդման ենթակա,

Ուզածս ինչ էր, հոգուս պատասխան,

Իմ ցավին ասաց դեղ տուր ու դարման,

Իմ սրտին դարձավ համ դեղ,համ դարման։

Di Maria                    

11/06/25